Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
No offense Mozart
Η Βιέννη έχει υπάρξει cool για τουλάχιστον άλλη μια φορά στην ιστορία της.Το 'Before sunrise' του Richard Linklater , με τον Ethan Hawke και τη Julie Delpy, λαμβάνει χώρα στη Βιέννη. Μαζί με το sequel 'Before sunset', συγκαταλέγονται στις πιο αγαπημένες ταινίες ever, περιγράφοντας γλαφυρά ότι τσιτάτα τύπου 'Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνομωτεί για να το αποκτήσεις', απευθύνονται μόνο σε μας, τα naive cowgirls...(και αν δεν θέλουμε να παραιτηθούμε;).
@Ethan Hawke και Julie Delpy στο Παρίσι. Ethan Hawke και Julie Delpy στη Βιέννη (εννέα κινηματογραφικά χρόνια πρίν).
@Ethan Hawke και Julie Delpy στο Παρίσι. Ethan Hawke και Julie Delpy στη Βιέννη (εννέα κινηματογραφικά χρόνια πρίν).
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
Fingers crossed
Ok...αφού μπόρεσε η Βιέννη, μια απ' τις πιο uncool πόλεις ever, να αποκτήσει εικαστική πρωτοπορία - ορόσημο στην τέχνη του 20ού αιώνα (Jungestil, το αντίστοιχο της art nouveau), τότε ΣΙΓΟΥΡΑ η Θεσσαλονίκη έχει ακόμη ελπίδες.
Πάνω, οι αποσχιθέντες στη Sezession της Βιέννης το 1897:
O. Kokoshka
E. Shiele
G. Klimt
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
Exercise your music muscle
*Bρείτε σε ποιά clips γίνεται αναφορά και κερδίστε ένα mixer.
**Aγαπώ Virgin Digital
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
photos & prints: ?
Σίγουρα...Μπορώ να πώ ψέμματα σε όλους. Αλλά όχι στον εαυτό μου.
Μου συμβαίνει ξανά. Συνέβη απλά..σε μία νύχτα. Το πρωί ξύπνησα διαφορετική. Μύριζα άλλες σκέψεις...Και όσο περίμενα, τόσο γλιστρούσε ανάμεσα στις παλάμες μου. Δεν αφορά το άτομο. Είναι η διαδικασία που με κρατάει...μέχρι την απομυθοποίηση. Την πλήρη, ανελέητη απομυθοποίηση. Ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά...Το πλάσιμο με τα ελάχιστα στοιχεία, που σου δίνουν την δυνατότητα να συνεχίζεις να πλάθεις, μέχρι την επόμενη φορά...που θα μάθεις κάτι νέο. Συναρπαστικά εύγευστο...και ημιτελώς ολοκληρωμένο. Για όσο κρατήσει.
Δεν ξέρω ποιες συνθήκες το γεννούν. Καλύτερα, δεν ξέρω ποιές αδυναμίες το γεννούν. Ίσως αυτές που δεν έχω καταφέρει να κρύψω...όπως όλοι γύρω μου. Το μόνο που ξέρω, είναι ότι δεν ξέρω τίποτα (κλεμμένο μεν, πανανθρώπινη αλήθεια δε).
ΨΕΜΜΑΤΑ! Ξέρω επίσης ΑΚΡΙΒΩΣ για ποιό πράγμα μιλάω.
Μου συμβαίνει ξανά. Συνέβη απλά..σε μία νύχτα. Το πρωί ξύπνησα διαφορετική. Μύριζα άλλες σκέψεις...Και όσο περίμενα, τόσο γλιστρούσε ανάμεσα στις παλάμες μου. Δεν αφορά το άτομο. Είναι η διαδικασία που με κρατάει...μέχρι την απομυθοποίηση. Την πλήρη, ανελέητη απομυθοποίηση. Ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά...Το πλάσιμο με τα ελάχιστα στοιχεία, που σου δίνουν την δυνατότητα να συνεχίζεις να πλάθεις, μέχρι την επόμενη φορά...που θα μάθεις κάτι νέο. Συναρπαστικά εύγευστο...και ημιτελώς ολοκληρωμένο. Για όσο κρατήσει.
Δεν ξέρω ποιες συνθήκες το γεννούν. Καλύτερα, δεν ξέρω ποιές αδυναμίες το γεννούν. Ίσως αυτές που δεν έχω καταφέρει να κρύψω...όπως όλοι γύρω μου. Το μόνο που ξέρω, είναι ότι δεν ξέρω τίποτα (κλεμμένο μεν, πανανθρώπινη αλήθεια δε).
ΨΕΜΜΑΤΑ! Ξέρω επίσης ΑΚΡΙΒΩΣ για ποιό πράγμα μιλάω.
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Vanity
Για σένα
Πέρασαν χρόνια στεγνά που σε περίμενα να έρθεις. Βυθισμένη σε μια εξαντλητική και ανελέητη αναμονή, που μόνο εγώ μπορούσα να αναγνωρίσω...Το ομορφότερο δώρο, ο ερχομός σου. Μαζί με την μυρωδιά του φθινοπώρου και τα πεσμένα φύλλα, μαζί με την γέννηση της ελπίδας και την λαχτάρα για μια νέα αρχή. Εσύ. Ο αγγελιοφόρος ενός αισιόδοξου μηνύματος, που μέχρι τώρα με συγκλονίζει. Αλλά πάνω απ' όλα, μου δίνει την δύναμη να προχωρώ. Αυτή την ίδια δύναμη, που νοηματοδοτεί την ύπαρξή μου.
photo: W. Tillmans
photo: W. Tillmans
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)