Της αρέσει η λέξη νομενκλατούρα αλλά όχι ο ορισμός της, όπως και οι λέξεις ανέφικτο, ανεπαρκές και ανεκπλήρωτο, να θυματοποιείται και να θαυματοποιείται (με μουσικό χαλί το 'νέα, ωραία κι άτυχη'), τα γερμανικά, τα γαλλικά (φιλιά), η αστή που κρύβει μέσα της και τη βγάζει μόνο όταν σηκώνει τους αγκώνες απ' το τραπέζι, να ερωτεύεται εικόνες, να φωτογραφίζει μια αλλιώτικη πραγματικότητα, να επιμένει.

Της αρέσει ο χορός, ο χώρος της, τα μεγάλα παιδιά, οι μεγάλες προσδοκίες, οι όμορφες γυναίκες, οι άσχημοι άντρες, οι καθ' έξιν γραφιάδες, τα νοερά ταξίδια και οι νερατζιές έξω απ' τις τράπεζες.

Της αρέσει ο καφές, το τσιγάρο (για το απαγορευμένο ή έστω αποδοκιμαστικό), να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, παρά τους πόντους που της λείπουν, να έχει αυτούς τους φίλους, να αποκτά καινούριους, να οδηγάει με μουσική, η ηρεμία, η μελαγχολία της Κυριακής, η διπολική διαταραχή, όταν διαγνώσκεται σαν υστερία (για την φρουδική της αναφορά).

Της αρέσει ο Τρότσκι και το Ξεκίνημα, κάθε νέο ξεκίνημα, η τέχνη σαν κοινωνική έκφραση, ο ύπνος στην άμμο, τα λουλούδια στα μαλλιά και το φλαμένκο που θα αρχίσει να χορεύει. Ολέ.  

Όλα μ' αρέσουν τελευταία και είμαι πολύ χαρούμενη και αισιόδοξη και περνάω τέλεια και το πνεύμα των χριστουγέννων μάλλον με (τον) ακούμπησε! (ντροπή)

και τα μαλλιά κουβάρια

επίσης οι δαντελωτές κάλτσες

pipilotti rist, video stills from 'homo sapiens sapiens'

Πόσο μ' αρέσουν τα Μωρά στη φωτιά. Άστα να σιγοκαίγονται. Και συ Τζιμάκο, κάπως ετεροχρονισμένα τραγουδάς 'η μαμά μου είναι στείρα'. Τριάντα χρόνια πριν, σίγουρα θα φαινόταν πιο χρήσιμο. Και σ' αυτήν και σε μένα.

Με συγχωρείτε, δεν σας συστήθηκα. Είμαι η κοπέλα του μπλουζ που αφήσατε στη μέση, τη δική μου μέση πιάνατε, ναι, Άννα, σωστά θυμάστε. Όχι, δεν έρχομαι εδώ συχνά, τα βράδια δουλεύω σ' εκείνο το μικρό καφέ με τις ρετρό αφίσες, σερβίρω αντίδοτα ανίας και μοναξιάς σε θαμώνες, ναι το μαγαζί δουλεύει με φίλους, φίλα προσκείμενους στην αιρετική αυθάδειά μας, όχι μην το παίρνετε στραβά, είμαστε κατά βάση καλά παιδιά, ανταποκρινόμενα πλήρως στο εν λόγω κλισέ. Ελάτε κάποιο βράδυ, ναι εκεί θα είμαι, θα με δείτε να κάθομαι στη γωνία του μπαρ, θα σας υποδεχτώ με ένα κομμάτι έκπληξη, εμπνευσμένο από το χρώμα της άφιξής σας. Και λίγο πιο αργά, ίσως και να χορέψουμε ολόκληρο εκείνο το μπλουζ που μου χρωστάτε.

                                               (κονσέρβα χειροκρότημα)

Παλιμπαιδισμός ΙΙ

Μια σακούλα σκουπιδιών βιομηχανικού μεγέθους γεμάτη υγρό ντεμερόλ, γλυκό χυμό φρεσκοκομμένου γρασιδιού, στομαχική χολή από άκρως καθυστερημένα θύματα του συνδρόμου εμβρυακού αλκοολισμού από την Costa Mesa τα οποία είναι ένα μόνο χρωμόσωμα μακριά από μερικά εξαιρετικά επικίνδυνα παραδείγματα του γιατί θα γίνουμε μια τριτκοσμική χώρα σε μερικά χρόνια. Αν αυτή είναι η τωρινή κατάσταση της underground, νεανικής κουλτούρας καλύτερα να αποσυρθώ στο μεγάλο μου μέγαρο φροντίζοντας τη χοντροκοιλιά του γουρουνιού μου, τρώγοντας παγωτό haagen dazs με τη σακούλα σκουπιδιών για ορό, σε μια δεξαμενή αποσυμπίεσης σαν σιδερένιο πνεύμονα, βυθισμένος σε ένα γυάλινο όχι όχι σε ένα χρυσό ενυδρείο γεμάτο με καθαρτικό άλας με πλήρη οπτική πρόσβαση προς μια τηλεοπτική οθόνη που θα προβάλλει ατελείωτης διάρκειας προγράμματα για το ψάρεμα κια το γκολφ ενώ από τα ηχεία θα ορμάνε οι grateful dead. Χαλαρώνοντας, ξαπλωμένος γυμνός φορώντας μόνο μια πετροπλυμένη μπλούζα βαμμένη με τα ούρα του Phil Collins και το αίμα του Cherry Garcia*.

Θα είμαι τόσο χαλαρός και διάσημος που ένας γέρος ονόματι Bob θα ταξιδέψει μίλια για να με επισκεφτεί.(...) Θα έχω ανεφοδιαστεί. Θα έχω ανεφοδιαστεί τόσο πολύ που θα έχω βρει την ενέργεια να τρέξω με τα πόδια στον τάφο του Leadbelly*, να ξεθάψω το πτώμα του και να μας στείλω με εισιτήριο άνευ επιστροφής για το Βατικανό. Θα καρφώσω το πτώμα του Huddie σε μια γωνιά του ταβανιού. θα τον βάψω άσπρο και θα τον διακοσμήσω με ψεύτικα κοσμήματα.


*Jerry Garcia τραγουδιστής των grateful dead, ορθογραφημένος ως Cherry Garcia, αναφορά στη μάρκα παγωτού που έχει το ίδιο επίθετο με τον τραγουδιστή
*Huddie Leadbelly αγαπημένος bluesman του Cobain του οποίου διασκεύασε μερικά απ' τα τραγούδια, μεταξύ άλλων το εξαιρετικό Where did you sleep last night

Παλιμπαιδισμός, ναι, αλλά από τους άλλους, τους ωραίους, ή μάλλον παλεφηβισμός, ή καλύτερα παλεμετεφηβισμός, το απόσπασμα είναι από ένα βιβλίο με γραπτά του κομπέιν όπως τα κρατούσε στα ημερολόγιά του, το είχα αγοράσει στη δευτέρα λυκείου, ειχε βγει με αφορμή την κυκλοφορία ενός cd best of των nirvana, το οποίο επίσης είχα αγοράσει (γιατί πάνω απ' όλα είμαστε παιδιά της ελεύθερης οικονομίας - για όλους έχει ο μπαχξές), το ξαναδιάβασα πρόσφατα, μου αρέσει πώς γράφει, ένας maudit, ένας Baudelaire της γενιάς του, της δικής μας γενιάς, γιατί τίποτα ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει, τα πάντα παραμένουν κακά, και εξελίσσονται σε μη χειρότερα, αλλά εμείς αγαπάμε και ονειρευόμαστε, παρόλο που πια δεν ρευόμαστε (όχι από ευγένεια, μάλλον από ασιτία).

κυκλοφορεί απ' το μεταίχμιο

Παλιμπαιδισμός Ι

Πάει ο Αγγελάκας σ' ένα μπουγατσατζίδικο και ζητάει μια μπουγάτσα με τυρί.
Έχει τελειώσει, του απαντά ο τύπος. Έχει μόνο με κρέμα.
-Τότε τη κρέμα, τη κρέμα, τη κρέμα
(στη γνωστή μελωδία)

To φεγγάρι είναι σαν κομμένο νύχι
άλλο να σου λέω
και άλλο να σου τύχει.

(λαική ποίηση)

Μικρέ μου απατρίδη
πατρίδα είναι ό,τι αγαπάς
Ιθάκη ο αυτοπροσδιορισμός
κι άσε τα άλλα
γλώσσα, θεό και σπιτικό
να φυλακίζουν
τους αγνώμονες.

Ανταλάσσεται χρόνος (ελεύθερος, για σκότωμα) και αυτογνωσία (άθικτη, μη χρησιμοποιημένη), με σοβαρότητα και υπευθυνότητα (και μια τυρόπιτα ει δυνατόν).

Πληροφορίες: εντός

δυο ή τρια πράγματα που ξέρω γι' αυτήν

Η Άννα έκλεισε τα τριάντα, καμία διάθεση πια ν' αποδείξει τίποτα σε κανέναν, ειδικά σ' αυτόν, θέλει να φύγει, να φεύγει, δε χρειάζεται τίποτα, ό,τι χρειάζεται το κουβαλάει πάντα μαζί της, ένα βιβλίο και το άρωμά της, θα γίνει ξεναγός, παρόλο που όπως λέει και ο τίτλος μιας ταινίας 'Ο ξεναγός δε θα γίνει ποτέ μέλος του γκρουπ', καλύτερα, γιατί ποτέ δεν ανήκε σε κάποιο γκρουπ ούτως ή άλλως, ούτε ψηλή, ούτε κοντή, ούτε όμορφη, ούτε άσχημη, ούτε έξυπνη, ούτε χαζή, εσχάτως και πάλι αδύνατη, η Lea των Louise Attaque στην ελληνική version, μια χρυσή μετριότητα που σε εποχές οικονομικής κρίσης έγινε απλά επίχρυση, ταγμένη συνειδητά κατά της μαίρης παναγιωταρά (ναι, της εργαζόμενης μητέρας της σωστής νοικοκυράς), και παρόλο που ο γυναικολόγος έχει εκθειάσει πολλάκις το θαυμάσιο σχήμα της μήτρας της, αυτή προτιμά να την κρατά vacant μέχρι νεωτέρας.

Ας αποφύγουμε το μελό, πάντα αποποιόταν του τίτλου της drama queen, prom queen ίσως, αλλά από την άλλη, ποιό κορίτσι δε θα 'θελε να γίνει βασίλισσα του χορού, όπως και ποιό αγόρι δε θα 'θελε να γίνει αστροναύτης (το αντίστοιχο του ποδοσφαιριστή για τα αγόρια των φτωχών οικογενειών).

Απογοήτευσε πολλούς, ας μη σκεφτόμαστε αρνητικά, γονείς καθηγητές και γκόμενους, ακόμη και τον Μαρξ, αφού σαν μέλος του λούμπεν προλεταριάτου, άνεργη και (παρα)μορφωμένη, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην επανάσταση, αφού ούτε στην επανάσταση δεν μπορεί να προσφέρει, τότε ας συνεχίσει το πλεξιμο, ειρήσθω εν παρόδω, ναι, ξέρει να πλέκει, στο βορρά το πλέξιμο αποτελούσε απαραίτητο μορφωτικό εφόδιο για τις κορασίδες, το πρώτο της κασκόλ θα περνούσε άνετα για κάλτσα, από τότε ήταν πολύ σφιγμένη.

Θα γίνει ηθοποιός, που σημαίνει και φως, εκεί που έφτασε η Δ.Ε.Η, δεν είναι ότι δεν το έχει ξαναδοκιμάσει στο παρελθόν, και με σχετική επιτυχία, και όχι δεν είναι φύσει μελαγχολική, μάλλον θέσει, έχει έρθει σε δύσκολη θέση πολλές φορές, αλλά το ολόδικό της, πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών, μετρητοίς, ένστικτο αυτοσυντήρησης, την έσωζε πάντα από (σχετικά) βέβαιο πνιγμό.

Ευτυχώς δεν έγινε δικηγόρος ή δασκάλα, είχε μπει στον πειρασμό, θα ήταν κακή, πολύ κακή, αντ' αυτού προτίμησε να γίνει κακή δημοσιογράφος, μην προεξοφλείς, μόλις πήρε το πτυχίο της, έχει προοπτικές να γίνει και χειρότερη. Ξεκίνησε πρωί και έχει ήδη νυχτώσει.

Eμπρός πίσω, επιστροφή στα παλιά, στο χωριό στη Σουηδία, στα πικνικ στο πάρκο, στις βόλτες με το έλκηθρο, στο τέννις και στο ξανθό (έστω και βαμμένο πια), αφού η ματαιοδοξία, όπως και η βλακεία, είναι ανίκητη.

Τελοσπάντων, ας μη φτάνουμε στα άκρα, θα είναι μακρύτερος ο δρόμος του γυρισμού, πάντα τα απέρριπτε τα άκρα μαζί με τα στερεότυπα, αν και σχετικά νέα, αυτό τουλάχιστον μπορείς να της το αναγνωρίσεις.

του μπί κοντίνιουντ (ορ νατ)

Οξυγόνο ή κενό

photo: mine

Τι σημαντικό μάθαμε την εβδομάδα που μας πέρασε:

1) Βρέθηκε, σύμφωνα με ανακοίνωση της Nasa, νέα μορφή βακτηρίου με αυτοκτονικές τάσεις (τρέφεται με αρσενικό).

2) Συνελήφθησαν 6 μέλη των 'Πυρήνων της Φωτιάς'. Τα βράδια σύχναζαν σε στριπτιτζάδικο (κιέλ ντεκαντάνς).

3) Μια νεόπλουτη και ένας πρίγκηπας (όχι μόνο στους τρόπους) παντρεύονται, ενώ ο Αντώνης Σρόιτερ και η Δήμητρα Αιγινίτη (αγνώστων λοιπών στοιχείων αμφότεροι), χωρίζουν.

Ναι, φιλοξενήθηκα σε σπίτι όπου η τηλεόραση έκαιγε περισσότερες ώρες απ' το καλοριφέρ.
Αισθάνομαι ενημερωμένη και άκρως ανανεωμένη!

'Just what is it that makes today's houses so different, so appealing?'
R. Hamilton

ντέν έκω αυτοκίνητο καρντιά μου

Oh Lord won't you buy me a mercedes benz, my friends all drive porches, i must make amens

13 amens + 6 alleluias + 1 feast x 4 confessions = 1 zastava (και ευχαριστώ να λες)
Δε θα μας πάρεις τα καγιέν, Όλυ Ρεν, Όλυ Ρεν