[Βιογραφικό]

Όλο το βράδυ, 
σε περίμενα.

Να είσαι τέλειος 
στα χαρτιά
και να μην κάνεις
για τη θέση.

αυτή είναι η ζωή

Η Όλγα θεώρησε ότι η ζωή είναι μια σκληρή πάλη (δυο φορές προσπάθησαν να τη σκοτώσουν. Δεν τη σκότωσαν. Τώρα πια τίποτε δεν τη φόβιζε), ένα μίσος ολόψυχο, ένα κομμάτι ψωμί για την σήμερον, και μια άγρια σφοδρή επιθυμία για μια αγάπη, αυτή είναι η ζωή...

Η οχιά, Αλεξέι Τολστόι

Stephen Shames phototgraphy

κουβέρτα

...Το μόνο που ήθελα να πω, είναι πως εγώ το μπάρμπα-Σπένσερ τον σκεφτόμουνα πάρα πολύ, κι άμα τον σκεφτόσουνα πάρα μα πάρα πολύ, άρχιζες μέχρι και να λες πως τι σκατά την ήθελε τέτοια ζωή. Λέω, ας πούμε, που ήτανε μια καμπούρα ολόκληρος, και το κορμί του είχε μια πάρα πολύ τρομερή στάση, και στην τάξη, άμα έβγαινε στον πίνακα και του 'πεφτε η κιμωλία, όλο και κάποιο παιδί από την μπροστινή σειρά έπρεπε να σηκώνεται και να του τη μαζεύει και να του τη δίνει. Που αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι μια φρίκη. Όμως, αν τον σκεφτόσουνα όσο πρέπει, κι όχι πάρα μα πάρα πολύ, στο τέλος το 'παιρνες απόφαση: δεν τα κατάφερνε και τόσο άσκημα για τέτοιος που ήτανε. Για να καταλάβετε, μια Κυριακή που είχαμε πάει από το σπίτι του με κάτι άλλα παιδιά και ήπιαμε και σοκολάτες, μας έδειξε εκειπέρα μια ναβάχικη παλιοκουβέρτα, εντελώς ξεπατωμένη, που την είχανε πετύχει μαζί με την κυρία Σπένσερ στο Γιέλουστοουν, στον εθνικό δρυμό, και ψήσανε τον Ινδιάνο να τους την πουλήσει. Το 'βλεπες με τη μία, ο μπαρμπα-Σπένσερ την είχε καταβρεί που την αγόρασε. Και δηλαδή, αυτό ήθελα να πω. Είναι, ας πούμε, κάτι πάνγεροι σαν τον μπαρμπα-Σπένσερ, και την καταβρίσκουνε που αγοράσανε μια κουβέρτα.


Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης, J.D. Salinger
μτφ. Τζένη Μαστοράκη

''Μου πρωτοχάρισες υάκινθους πριν ένα χρόνο
Με φώναζαν το κορίτσι των υακίνθων.''
Ωστόσο αργά, όταν γυρίσαμε από τον κήπο του Υάκινθου,
Οι αγκαλιές σου γεμάτες, και τα μαλλιά σου υγρά, δεν μπορούσα
Να μιλήσω, και δεν έβλεπα καθαρά, δεν ήμουν
Μήτε ζωντανός μήτε νεκρός, και δεν ήξερα τίποτε,
Κοιτάζοντας μέσα στην καρδιά του φωτός, τη σιωπή.
Oed' und leer das Meer.


Η Ρημαγμένη γη, T.S. Eliot

artwork by Jarec Pruczel

Οδηγίες για το πώς να τραγουδήσετε

Αρχίστε σπάζοντας τους καθρέφτες του σπιτιού σας, αφήστε τα χέρια σας να πέσουν ελεύθερα, κοιτάξτε τον τοίχο, ξεχαστείτε. Τραγουδήστε μια μόνο νότα κι ακούστε την από μέσα σας. Αν ακούσετε (αυτό βέβαια θα συμβεί πολύ αργότερα) κάτι σαν ένα τοπίο βυθισμένο στον φόβο με φωτιές ανάμεσα στις πέτρες, με μισόγυμνες σιλουέτες καθισμένες ανακούρκουδα, νομίζω ότι είστε σε καλό δρόμο. Το ίδιο συμβαίνει αν ακούσετε ένα ποτάμι όπου κατεβαίνουν κίτρινες και μαύρες βάρκες, αν ακούσετε μια γεύση ψωμιού, ένα άγγιγμα δαχτύλων, μια σκια αλόγου.
Μετά αγοράστε σολφεζ κι ένα φράκο, και σας παρακαλώ να μην τραγουδάτε με την μύτη και ν' αφήσετε ήσυχο τον Σούμαν.

Από τις 'Ιστορίες των Κρονόπιο και των Φάμα', Χούλιο Κορτάσαρ

ΙΟΥΛΙΟΣ 1999

-Ε Μάρκο Πόλο

μου φώναξε τότε ο <<Χριστός>>

άδεια η Φωκίωνος Νέγρη
μονάχα εμείς οι δύο
είχαμε μείνει
και τα σκυλιά.

Μίλτος Σαχτούρης

η Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη

μια νύχτα στον κόσμο

'Guys. You can't live without them, you can't shoot them.'

Night on earth, directed by Jim Jarmusch

Σ' έναν σταθμό του μετρό

Η οπτασία εκείνων των προσώπων μες στο πλήθος
Ανθόφυλλα σε υγρό, μαύρο κλωνάρι.

Έζρα Πάουντ

Το σκουλήκι

Κι εσύ; Ποιος είσαι εσύ; ρωτάω το μικροσκοπικό πλάσμα, που ανακαλύπτω στα πόδια μου.

 Είμαι το σκουλήκι, μου αποκρίνεται. Ένα χαζό και αργοκίνητο ζωάκι. Ανασαίνω από το δέρμα μου και ο πεπτικός μου σωλήνας διατρέχει ολόκληρο το σώμα μου. Η μητέρα μου μού είπε όταν γεννήθηκα: Μη σκας, Φρειδερίκο. Όυτε έξυπνος είσαι ούτε ωραίος. Δεν έχεις φτερά. Ουτε καν πόδια έχεις. Έρποντας όμως μπορείς να φτάσεις παντού.

Το σκουλήκι, Xavier Tomeo