Μίλα μου σαν τη βροχή (*)

μίλα μου σαν τη βροχή

όταν βρέχει μυρίζει γιασεμί     

κάθομαι για ώρες στο μπαλκόνι

χαζεύοντας το υδάτινο τείχος που σχηματίζουν οι ψιχάλες

κάτω απ' το φως που ρίχνουν οι κολώνες του δρόμου

μόνος

μετρώντας

στιγμές, μέρες, λέξεις, φράσεις, κλήσεις

επικλήσεις στο συναίσθημα

ποτέ στη λογική

έτσι είμαι εγώ

ανάβω santé άφιλτρο

τελευταία τζούρα 
βρέχει ακόμα 

Μέσα τα σεντόνια νοτισμένα απ' την άρνησή σου

και οι σταγόνες του ιδρώτα στην πλάτη σου

μπλέκονται με τα δάκρυά μου

ζεστό, υγρό όνειρο θερινής νυκτός

μόνο που δεν μπορώ να κοιμηθώ

πνίγομαι απ' τους λυγμούς της βροχής και κρύβω μερικούς

πίσω απ' την καρωτίδα 

γυρίζεις πλευρό

Ω! Μη γίνεσαι μελοδραματικός

Αύριο ο καιρός, προβλέπεται αίθριος.


ο τίτλος είναι δανεισμένος απ' το ομώνυμο έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, 'Μίλα μου σαν τη βροχή' (1953)