Για τον άγγελο

Είμαι το κορίτσι που δουλεύει στο φωτογραφείο της γειτονιάς σου και εμφανίζει τα φιλμ σου. Κοιτάω για ώρες τις φωτογραφίες σου, πριν τις πάρεις, και σβήνω μαζί σου τα κεράκια της τούρτας σου. Αν με δεις στο δρόμο, μάλλον δεν θα με χαιρετήσεις.
Είμαι το κορίτσι που δεν χάνει καμία από τις συναυλίες σου. Κάποιες φορές μάλιστα, τις μαθαίνω πριν από σένα. Κάθομαι πάντα στο τελευταίο τραπέζι, πίσω αριστερά, και μουρμουρίζω μαζί σου το ρεφρέν. Αν με δεις στο δρόμο, μάλλον δεν θα με χαιρετήσεις.
Είμαι το κορίτσι που βγάζει τις φωτοτυπίες στο γραφείο σου. Σε χαζεύω για ώρα, κρυμμένη πίσω απ' τα γυαλιά και την στοίβα αντιγράφων που κρατάω στην αγκαλιά μου. Πολλές φορές πίνω μαζί σου τον πρωινό καφέ, απ' το απέναντι όμως γραφείο. Αν με δεις στο δρόμο, μάλλον δεν θα με χαιρετήσεις.
Είμαι το κορίτσι stalker, η κλινική περίπτωση, η αντικοινωνική, αγοραφοβική, ανασφαλής, εσωστρεφής, καταπιεσμένη, ευαίσθητη, κυκλοθυμική, μανιοκαταθλιπτική, βουλιμική, φανταστική σου φίλη. Είμαι αυτή με τα father' s issues, τα mother' s issues, τα brother' s issues, τα τρίτης ξαδέρφης issues, τα περιπτεράς της γειτονιάς issues.
Eίμαι αυτή που προβάλλει σε σένα, μια φυσιολογική ζωή.

The story above is fictional. Pure... but fictional.