...Η Δύση αισθάνεται σαν να διαθέτει ''εκ φύσεως'' - και δίχως όριο, σκέφτεται κανείς- την ικανότητα να εξερευνά τον κόσμο και να ορίζει τη σημασία του. Αυτή η ικανότητα μοιάζει αυτόδηλη και μάλιστα αναγκαία: πρόκειται για το περίφημο ''χρέος που έχει επωμιστεί ο λευκός άνθρωπος'', την ευθύνη που ανέλαβε αυτόκλητη να καθοδηγήσει όλες τις κοινωνίες του πλανήτη στην πορεία που ακολούθησε ο δικός του πολιτισμός... Η τελεσίδικη ανακάλυψη της πολυμορφίας του κόσμου, ύστερα από τη μισσαλοδοξία και τη διασκεδαστική έκπληξη με την οποία αντιμετωπίστηκε στους προηγούμενους αιώνες, επέβαλε να αποσαφηνιστούν οι αναγωγικές μέθοδοι αντιμετώπισης της διαφοράς, οι μέθοδοι ενσωμάτωσής της σε ένα ενιαίο σχήμα για την ανάπτυξη των ειδών και των κοινωνιών. Η Πρόοδος επέτρεπε να διαφυλαχθεί η ιδέα της έσχατης ενότητας του Πολιτισμού, αναγνωρίζοντας τη διαφορά απλά ως απόσταση στο χρόνο ή στο χώρο.
'Ανθρωπολογία και Κινηματογράφος', Marc Henri Piault, εκδόσεις Μεταίχμιο

Παίρνω για παράδειγμα το Sex and the City 2 που έβλεπα χθες (ναι, έτσι είμαι εγώ, βλέπω sex and the city και μετά διαβάζω κουλτουριάρικα βιβλία, εν είδει μηχανισμού κάθαρσης). Σε καμιά γυναίκα του δυτικού κόσμου δεν αρέσει ο θεσμός της μπούργκας και ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει (και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτές που ανήκουν στη συνομωταξία της f*** word (Feminists), αλλά σε όλες. Το γεγονός αυτό όμως, από το να μην κατανοείς (και περιμένεις) τον Άραβα που θέλει να σε λιθοβολήσει επειδή σε έπιασε να κάνεις σεξ σε δημόσιο χώρο (Samantha), κάπου στο Άμπου Ντάμπι, απέχει παρασάγγας.

υ.γ. Όχι, δεν τη λιθοβόλησε τελικά. Θα υπάρξει και 3.