φούρκα

ζεστό μεσημέρι τ' Αυγούστου
τα δέντρα μας στην μπροστινή αυλή
κλείνουν φέτος τα δεκατέσσερα
ένα άλλο μεσημέρι
πρίν ακριβώς τόσα χρόνια
είχαμε έρθει εκδρομή απ' τη Θεσσαλονίκη
να δούμε το σπίτι που τότε ήταν
ακόμη στα μπετά
 και θυμάμαι που λέγαμε
ότι σ' αυτήν την αυλή θα φυτέψουμε κορομηλιές
δέντρα ψηλά και δυνατά
να μας δροσίζουν με τον ίσκιο τους
κάτι μέρες σαν κι αυτές.
και τα δέντρα εκείνα μεγάλωσαν μαζί μας
και κάθε καλοκαίρι ο αδερφός μου ρωτούσε
πότε θα βγάλουν κορόμηλα
να κάνουμε κομπόστα.
Κι όταν τελικά καρποφόρησαν
κορόμηλα δεν προλαβαίναμε να δούμε
γιατί τα παιδιά της γειτονιάς
τα μάζευαν να παίξουν πόλεμο.
Ας είναι, εμένα αυτό που μ' ένοιαζε
ήτανε τα κλαδιά τους
γιατί κρεμούσα πάνω τους κινέζικα φαναράκια
που μόλις τ' άναβες
φωτιζόταν η αυλή και γέμιζε χρώματα τα βράδια
κι ένιωθες διακοπές
περισσότερο απ' τη θάλασσα, περισσότερο απ' τα τζιτζίκια κι απ' τα παγωτά
διακοπές ήταν τα ήσυχα βράδια στην αυλή
έτσι κι αλλιώς, τα κορόμηλα μόνο ο μπαμπάς τα έτρωγε
που δεν είναι πια εδώ
σήμερα ποτίσαμε τελευταία φορά για φέτος,
αύριο φεύγουμε, επιστροφή στην πόλη.
αυτά τα δέντρα είναι αγάπη και κληρονομιά.
εύχομαι να 'ναι
οι ρίζες τους δυνατές και γερά τα κλαδιά τους.
να 'ναι γερά
να μετράμε καλοκαίρια

φούρκα, 2012
η φωτογραφία είναι του φίλου μου του παύλου