Έβελιν

Είχε συγκατατεθεί να φύγει, ν' αφήσει το σπίτι της. Ήταν άραγε φρόνιμο αυτό που θα κανε; Πάσχισε να εξετάσει το ζήτημα απ' όλες τις πλευρές. Στο σπίτι της είχε οπωσδήποτε στέγη και τροφή, είχε γύρω της αυτούς που γνώρισε σ' όλη της τη ζωή. Φυσικά χρειάστηκε να δουλέψει σκληρά, και στο σπίτι της και στη δουλειά. Τι θα λεγαν για κείνην στο κατάστημα, όταν μάθαιναν πως το 'χε σκάσει με κάποιον; Θα λεγαν ίσως πως ήταν ανόητη και θα την αναπλήρωναν με μιαν αγγελία στις εφημερίδες. Η μις Γκάβαν θα χαιρόταν. Πάντα την απόπαιρνε, προπάντων όταν ήταν κι άλλοι μπροστά, για ν' ακούνε.
''Μις Χιλ, δε βλέπετε πως οι κυρίες περιμένουν;''
''Λίγη ζωντάνια, μις Χιλ, παρακαλώ''.
Δε θα 'κλαιγε, βέβαια, που θα φευγε απ' το κατάστημα.
Αλλά στην καινούρια πατρίδα της, σε μια μακρινή, άγνωστη χώρα, δε θα ταν πια το ίδιο.

Έβελιν, απ' τη συλλογή διηγημάτων 'Οι Δουβλινέζοι', του Τζέημς Τζόυς 


τον τελευταίο καιρό δουλεύω τόσο πολύ, που αν όντως αληθεύει αυτό που λένε ότι η δουλειά κάνει τους άντρες, τότε σε λίγο θα μου φυτρώσουν όρχεις.
 δε με χωράει ο τόπος. θα το σκάσω και 'γω διάολε. και απ' το κατάστημα και απ' όλα. 
με ή χωρίς μπαγκάζια.


η Έβελιν δεν το σκασε με τον Φρανκ τελικά. δεν είχε τους όρχεις.