Import Export

νιότη - γήρας

τρέλα - λογική

οικονομική άνεση - ένδεια

έρωτας - απόρριψη

ελπίδα - ματαίωση
εισαγωγή - εξαγωγή

Το Import Export είναι μια σπουδαία ταινία

γιατί τα μανιχαϊστικά δίπολα πάντα με γοήτευαν

γιατί οι παράλληλες ιστορίες που εξ' ορισμού δεν τέμνονται

μου προκαλούν μια μεταφυσική θλίψη

γιατί ήταν η τελευταία ταινία που είδα στο φεστιβάλ

ενώ κάποια από τα παραπάνω δίπολα με στοίχειωναν φρέσκα

γιατί δεν πήγα σπίτι μετά την προβολή της, αλλά πήγα σ' ένα πάρτυ ντυμένη κλόουν

όπου χόρεψα με άλλους κλόουν, διασκεδάζοντας έτσι τη μοναξιά μου

γιατί είναι αληθινή

γιατί είναι ακραία

γιατί δεν έχει ξεκάθαρη υπόθεση

όπως ακριβώς η ζωή

γιατί οι μνήμες αγαπημένων προσώπων δεν έχουν σάρκες

γιατί όλα κάποια στιγμή καταλήγουν

κυριολεκτικά ή μεταφορικά

στην επωδό του φινάλε της

γιατί η γνώση για το επέκεινα

εδώ περιορίζεται σε μια μαύρη οθόνη.

Tod, Tod, Tod, Tod, Tod, Tod, Tod, Tod, Tod, Tod,...

Κάποια πλάνα έχουν μια έντονα εικαστική ματιά. Θυμίζουν πίνακα. Όπως αυτό με τους τρεις τρόφιμους του ιδρύματος που κάθονται παρατεταγμένα ντυμένοι σαν κλόουν. Αυτοί μαζί και με τους υπόλοιπους, αποτελούν πραγματικούς τρόφιμους ψυχιατρικής κλινικής. Κι όμως, η τρέλα μεταμφιεσμένη σε τρέλα, παράγει ένα άκρως ρεαλιστικό σύνολο. Όπως ακριβώς δυο αρνήσεις, παράγουν μια κατάφαση.

Import Export, Ulrich Seidl, 2007