Της αρέσει η λέξη νομενκλατούρα αλλά όχι ο ορισμός της, όπως και οι λέξεις ανέφικτο, ανεπαρκές και ανεκπλήρωτο, να θυματοποιείται και να θαυματοποιείται (με μουσικό χαλί το 'νέα, ωραία κι άτυχη'), τα γερμανικά, τα γαλλικά (φιλιά), η αστή που κρύβει μέσα της και τη βγάζει μόνο όταν σηκώνει τους αγκώνες απ' το τραπέζι, να ερωτεύεται εικόνες, να φωτογραφίζει μια αλλιώτικη πραγματικότητα, να επιμένει.

Της αρέσει ο χορός, ο χώρος της, τα μεγάλα παιδιά, οι μεγάλες προσδοκίες, οι όμορφες γυναίκες, οι άσχημοι άντρες, οι καθ' έξιν γραφιάδες, τα νοερά ταξίδια και οι νερατζιές έξω απ' τις τράπεζες.

Της αρέσει ο καφές, το τσιγάρο (για το απαγορευμένο ή έστω αποδοκιμαστικό), να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, παρά τους πόντους που της λείπουν, να έχει αυτούς τους φίλους, να αποκτά καινούριους, να οδηγάει με μουσική, η ηρεμία, η μελαγχολία της Κυριακής, η διπολική διαταραχή, όταν διαγνώσκεται σαν υστερία (για την φρουδική της αναφορά).

Της αρέσει ο Τρότσκι και το Ξεκίνημα, κάθε νέο ξεκίνημα, η τέχνη σαν κοινωνική έκφραση, ο ύπνος στην άμμο, τα λουλούδια στα μαλλιά και το φλαμένκο που θα αρχίσει να χορεύει. Ολέ.  

Όλα μ' αρέσουν τελευταία και είμαι πολύ χαρούμενη και αισιόδοξη και περνάω τέλεια και το πνεύμα των χριστουγέννων μάλλον με (τον) ακούμπησε! (ντροπή)

και τα μαλλιά κουβάρια

επίσης οι δαντελωτές κάλτσες