pipilotti rist, video stills from 'homo sapiens sapiens'

Πόσο μ' αρέσουν τα Μωρά στη φωτιά. Άστα να σιγοκαίγονται. Και συ Τζιμάκο, κάπως ετεροχρονισμένα τραγουδάς 'η μαμά μου είναι στείρα'. Τριάντα χρόνια πριν, σίγουρα θα φαινόταν πιο χρήσιμο. Και σ' αυτήν και σε μένα.

Με συγχωρείτε, δεν σας συστήθηκα. Είμαι η κοπέλα του μπλουζ που αφήσατε στη μέση, τη δική μου μέση πιάνατε, ναι, Άννα, σωστά θυμάστε. Όχι, δεν έρχομαι εδώ συχνά, τα βράδια δουλεύω σ' εκείνο το μικρό καφέ με τις ρετρό αφίσες, σερβίρω αντίδοτα ανίας και μοναξιάς σε θαμώνες, ναι το μαγαζί δουλεύει με φίλους, φίλα προσκείμενους στην αιρετική αυθάδειά μας, όχι μην το παίρνετε στραβά, είμαστε κατά βάση καλά παιδιά, ανταποκρινόμενα πλήρως στο εν λόγω κλισέ. Ελάτε κάποιο βράδυ, ναι εκεί θα είμαι, θα με δείτε να κάθομαι στη γωνία του μπαρ, θα σας υποδεχτώ με ένα κομμάτι έκπληξη, εμπνευσμένο από το χρώμα της άφιξής σας. Και λίγο πιο αργά, ίσως και να χορέψουμε ολόκληρο εκείνο το μπλουζ που μου χρωστάτε.

                                               (κονσέρβα χειροκρότημα)